Nieuwsbericht Van een elektrobedrijf in Oekraïne naar een ontbijtzaal in Maastricht
Dit jaar waren de verjaardagen van de man en zoon van de Oekraïense Olena Osadchuk wel heel bijzonder. De 38-jarige vluchtte in maart samen met haar familie richting Nederland. Inmiddels woont ze in Meerssen en werkt ze bij Kaboom hotel in Maastricht. "Mijn kinderen hebben vrienden gemaakt op school en dat vind ik heel fijn."
Het leven in Oekraïne
Olena woonde zo'n 100 kilometer van Kiev. "Het plaatsje is een beetje vergelijkbaar met Meerssen. Net zo kalm en gezellig." Samen met haar man runde ze een goedlopend elektrobedrijf. "We hadden zeven mensen in dienst en in het pand ernaast hadden we een winkel." Maar toen klonken steeds vaker de sirenes. "Dan moesten we naar de schuilkelder rennen. Het was er steenkoud en omdat we moesten haasten, hadden we meestal alleen de kleren die we op dat moment aanhadden."
Binnen twee uur
Toen het treinstation in de buurt werd gebombardeerd, zeiden haar ouders: denk aan je kinderen. Olena en haar man hebben twee zoons van 10 en 15 jaar en een dochter van 3½. "Maar we waren helemaal niet van plan te vluchten. Elke dag ging mijn man controleren of de zaak en zijn werkplaats nog in orde waren." Als ze de zoveelste keer naar de schuilkelder moeten, slaat de paniek toe. "Binnen twee uur hebben we toen besloten naar mijn tante in Nederland te gaan. We hebben heel vlug wat spullen bij elkaar geraapt en zijn gegaan."
Cadeau 1
"Mijn tante woont in Maastricht. Daar hebben we eerst gelogeerd. Je kunt je voorstellen: een vrouw die jarenlang alleen woont en ineens negen familieleden over de vloer heeft. Dat is best heftig." Na enkele weken kon Olena met haar gezin in Meerssen terecht. "Dat was op 6 mei, de dag voor de verjaardag van mijn oudste zoon. Een mooier cadeau konden we niet krijgen. Gelukkig komen de vliegtuigen hier niet 's nachts over. Daar heb ik nog steeds nare herinneringen aan."
Cadeau 2
Olena spreekt goed Engels en wil niet stil zitten. Ze komt in contact met Kaboom hotel in Maastricht, waar veel Oekraïense vluchtelingen zitten. Ze biedt vrijwillig haar hulp aan, die meer dan welkom is. "Ik kan ze wegwijs maken in het hotel en hun vragen beantwoorden. Dit is iets dat ik terug wil doen, voor Nederland en de mensen die huis en haard hebben moeten achterlaten." Het werk bevalt goed en haar werkgever is dik tevreden. "Op de dag van de verjaardag van mijn man vroegen ze of ik in dienst wil komen. Dat wilde ik natuurlijk heel graag. Ik heb diezelfde dag nog mijn contract getekend."
Tevreden
Ondertussen gaan de twee oudste kinderen naar school. "Dat gaat gelukkig goed, ze hebben inmiddels al heel wat vriendjes gemaakt." Natuurlijk moet er nog het een en ander geregeld worden. Zorgverzekering, kinderopvang voor haar dochter. Maar Olena is tevreden. "We weten niet wat er in de toekomst gaat gebeuren. Natuurlijk hoop ik dat we snel terug kunnen, maar we weten gewoonweg niet wat in het hoofd van Poetin omgaat."
---
Eerdere verhalen in deze serie over de Oekraïne:
- SMHO werkt keihard door, nu ook voor Oekraïne (12 mei 2022)
- Met busjes van Bunde naar Oekraïne: een hartverwarmend initiatief (6 mei 2022)
- Oekraïense vluchtelingen eten samen bij Preuf (4 mei 2022)