Nieuwsbericht Met busjes van Bunde naar Oekraïne: een hartverwarmend initiatief
Toen Vera Daenen uit Bunde de beelden van Oekraïne op tv zag, wist ze één ding zeker: ze wilde iets doen. Maar wat? Haar man John stelde voor om spullen in te zamelen. Ze zette een bericht op social media en hun woonkamer stroomde langzaam vol. "Dan kun je die spullen meegeven aan iemand of je brengt ze zelf", stelt John. Ze kozen voor het laatste. En er gebeurde meer. Veel meer.
Een paadje door de woonkamer
Het gezin Daenen kon op een gegeven moment niet meer normaal door hun eigen woonkamer lopen. "Dozen vol hadden we hier staan. Kleding, eten, medicijnen, speelgoed. We moesten een klein paadje maken om toch nog door de woonkamer te kunnen lopen", vertelt Vera. Dat paste niet allemaal in de bus van John. Hij heeft een stukadoorsbedrijf en trommelde enkele collega's uit de bouw op. "Op vrijdagochtend vertrokken we met vier busjes en 8 chauffeurs. We reden tot aan de Pools-Oekraïense grens. Daar werd alles verdeeld en door legertrucks verder verspreid. Zondagnacht kwamen we weer terug." Op maandag moest er immers weer gewerkt worden.
De vierkante cirkel
Maar het bleef niet bij die ene rit. De tweede keer gingen er zes personenbusjes richting de grens. Om precies te zijn naar het crisiscentrum in Polen, waar Oekraïense vluchtelingen worden opgevangen om verder te reizen richting West-Europa. "Omdat veelal moeders met kinderen vluchten was het verstandig dat er deze rit ook vrouwen meegingen", zegt Annette Spee. De groep uit Bunde was inmiddels flink gegroeid. Vera lacht: "We hebben onze stichting dan ook 'De Vierkante Cirkel' genoemd. We begonnen met z'n vieren en inmiddels zijn we wel met 20 mensen."
Een stille rit
Ze zijn allemaal erg onder de indruk van wat ze zien in en rondom het crisiscentrum. "Je ziet het verdriet in de ogen van de mensen. Kinderen die lijken op straat hebben zien liggen, zijn voor het leven getekend", vertelt Vera. Er kunnen 17 vluchtelingen mee in de Bundense busjes. "In het begin is het erg stil in de bus", zegt Ken Bekkers. "Mensen vinden het spannend. Is het wel te vertrouwen? Het feit dat Oekraïners zo op ons lijken, maakt dat het wel heel erg dichtbij komt." De taal is soms wel een barrière, merkt ook Annette. "Via Google Translate voeren we korte gesprekjes, maar dat gaat niet altijd goed. Gelukkig was er ook een man bij die Engels sprak. Hij hielp bij het vertalen."
Donaties
De 17 vluchtelingen werden naar de doorstroomlocatie in Geleen gebracht. "Dat afscheid was best emotioneel", herinnert Vera zich. "Ik heb nog steeds dagelijks contact met ze. Mensen zijn ontzettend dankbaar." De volgende rit staat alweer gepland. Op 13 mei gaan er 6 busjes op pad. "We leren telkens weer bij", legt John uit. "Zo hebben we gezien dat je het beste in Polen kunt tanken. Dat scheelt enorm in de kosten." De donaties blijven ondertussen binnenkomen en zijn nog altijd welkom. Koekjes van Banketbakkerij Nora en dierenvoeding van de Dierenambulance Maastricht staan al klaar. Burgemeester Clermonts-Aretz komt de groep een lekkere vlaai brengen en een gevulde envelop. "Jullie hart is te groot voor jullie lichaam. Hartelijk dank voor wat jullie doen!"
Wilt u in contact komen met de stichting?
Stuur dan een mailtje naar stichtingdevierkantecirkel@hotmail.com